Testing of solar cable performance

Testen van de prestaties van zonnekabels

1. Bestand tegen spanningstest op hoge temperatuur (EN50618-H1Z2Z2-K, IEC62930)
Temperatuur (140±3)°C, tijd 240min, k = 0,6, de diepte van de indrukking is niet groter dan 50% van de totale dikte van isolatie en mantel. En voer AC6.5kV uit, 5 minuten bestand tegen spanningstest, geen storing.

2. Vochtige hittetest
De monsters werden geplaatst in een omgeving met een temperatuur van 90 °C en relatieve vochtigheid van 85% gedurende 1000 uur. Na afkoeling tot kamertemperatuur is de veranderingssnelheid van de treksterkte kleiner dan of gelijk aan -30% en de veranderingssnelheid van rek bij breuk is minder dan of gelijk aan -30% in vergelijking met vóór de test.

3. De test van de zuur- en alkalibestendigheid (EN50618-H1Z2Z2-K, IEC62930)
De twee groepen monsters werden ondergedompeld in een oxaalzuuroplossing met een concentratie van respectievelijk 45 g/l en natriumhydroxideoplossing met een concentratie van 40 g/l bij een temperatuur van 23 °C en een tijd van 168 uur. Vergeleken met de oplossing vóór onderdompeling, is de veranderingssnelheid van de treksterkte kleiner dan of gelijk aan ±30%, en de rek bij breuk is groter dan of gelijk aan 100%.

4. Compatibiliteitstest
Nadat de hele kabel 7 jaar oud is×24 uur per dag (135±2)°C, is de veranderingssnelheid van de treksterkte voor en na het verouderen van de isolatie ≤±30%, de veranderingssnelheid van rek bij breuk is ≤±30%; De veranderingssnelheid van de treksterkte voor en na veroudering van de mantel is ≤±30% -30%, veranderingssnelheid van rek bij breuk ≤±30%.

5. Impact test bij lage temperatuur (EN50618-H1Z2Z2-K, IEC62930)
De koeltemperatuur is -40°C, de tijd is 16 uur, het gewicht van het valgewicht is 1000 g, het belang van het impactblok is 200 g, de hoogte van het valgewicht is 100 mm en er mogen geen zichtbare scheuren op het oppervlak zijn.

6. Buigtest bij lage temperatuur (EN50618-H1Z2Z2-K, IEC62930)
De koeltemperatuur is (-40±2)°C, de tijd is 16 uur, de diameter van de teststaaf is 4 tot 5 keer de buitendiameter van de kabel en wordt ongeveer 3 tot 4 keer gewikkeld. Na de test mag de mantel geen zichtbaar scheuroppervlak hebben.

7. De test van de ozonweerstand
De lengte van het monster was 20 cm en werd gedurende 16 uur in een droogcontainer geplaatst. De diameter van de teststaaf die bij de buigtest wordt gebruikt, is (2±0.1) maal de buitendiameter van de kabel. Testbox: temperatuur (40 ± 2) °C, relatieve vochtigheid (55 ± 5)%, ozonconcentratie (200 ± 50) × 10-6%, luchtvolume: 0,2 tot 0,5 keer het doosvolume/min. Plaats het monster gedurende 72 uur in de testkamer. Na de test mogen er geen zichtbare scheuren op het oppervlak van de mantel zijn.

8. Weerbestendigheid/UV-test
Elke cyclus: 18 minuten waternevel, 102 minuten drogen met xenonlamp, temperatuur (65 minuten)±3)°C, relatieve vochtigheid 65%, minimaal vermogen bij golflengte 300400nm: (60±2) W/m2. Buig na 720 uur bij kamertemperatuur test. De diameter van de teststaaf is 4 tot 5 keer de buitendiameter van de kabel. Na de test mogen er geen zichtbare scheuren op het oppervlak van de mantel zijn.

9. Dynamische penetratietesten
Bij kamertemperatuur is de snijsnelheid 1N/s en het aantal snijtests vier keer. Elke keer moet het monster 25 mm naar voren worden bewogen en 90 worden gedraaid° rechtsom. Noteer de penetratiekracht F op het moment dat de naald van het verenstaal in contact komt met de koperdraad, neem de gemiddelde waarde 150·Dn1/2N (4mm2 sectie Dn=2.5mm)

10. Anti-deuk
Neem drie secties met monsters; Elke eenheid staat 25 mm uit elkaar, draai 90°, vier deuken, de deukdiepte is 0,05 mm, loodrecht op de koperdraad. De driedelige monsters werden bij -15 in de testkamers geplaatst°C, kamertemperatuur en +85°C gedurende respectievelijk 3 uur en vervolgens om de doorn van elke overeenkomstige sectie gewikkeld. De diameter van de doorn is (3±0.3) maal de minimale buitendiameter van de kabel. Elke steekproef heeft ten minste één score buiten. Geen storing in AC0.3kV wateronderdompelingsspanningstest.

11. De test van de de inkrimping van de schede (EN50618-H1Z2Z2-K, IEC62930)
De steekproef snijlengte L1=300mm, zet het in een 120 °C oven gedurende 1 uur en haal het dan op kamertemperatuur om af te koelen. Deze koel- en verwarmingscyclus werd vijf keer herhaald en uiteindelijk afgekoeld tot kamertemperatuur. De thermische krimp van het monster moet kleiner zijn dan of gelijk zijn aan 2%.

12. Verticale brandtest
Nadat de afgewerkte kabel op (60±2) °C gedurende 4 uur zal de verticale verbrandingstest gespecificeerd in GB/T18380.12-2008 worden uitgevoerd.

13. Test van het halogeengehalte
pH en geleidbaarheid
Plaatsing van de steekproef: 16h, temperatuur (21 ~ 25) °C, vochtigheid (45 ~ 55)%. Twee steekproeven (1000±5) mg elk, werden verpulverd tot deeltjes onder 0,1 mg. Luchtstroom (0,0157·D2)l·H-1±10%, de afstand tussen de verbrandingsboot en de rand van de effectieve verwarmingszone van de oven moet gelijk zijn aan 300 mm, de temperatuur bij de verbrandingsboot moet zijn 935°C. De temperatuur op 300m afstand van de verbrandingsboot (luchtstroomrichting) moet gelijk zijn aan 900 °C.
Het gas dat door het testmonster werd gegenereerd, werd opgevangen door een gaswasfles gevuld met 450 ml (PH-waarde 6,5±1.0; conductiviteit 0.5μS/mm) gedestilleerd water. Testtijd: 30min. Vereisten: PH4.3; conductiviteit10μS/mm.
 

Laat een antwoord achter